Cisza Sali kameralnej, przyciemnione światło i sześć różnych głosów (sopran, dwa mezzosoprany, tenor, baryton i bas) przedstawiło kameralne muzyczne historie. Była to okazja do poznania możliwości instrumentu jakim jest głos. Chociażby- sonety mówiące o przemijaniu, składały się z dźwiękonaśladownictwa- ilustracji starzejącego się głosu dźwiękami dla niego charakterystycznymi- jąkaniem się, chrząknięciami, zmianą tembru. Od pisku, po szept, dodatkowo- szelest liści czy szum pustych butelek. Sala wypełniona była osobliwymi dźwiękami, w ciekawych aranżacjach. Nawet cisza miała swoje brzmienie!
Tym razem usłyszeliśmy dobre dźwięki, przekonując się, że orkiestrą może być również sześcioosobowy zespół, którego jedyni instrumentami są głosy i „dostrajające” kamertony :-)