Na początek koncert skrzypcowy w wykonaniu utytułowanego szczecinianina. Sala Symfoniczna wypełniła się dźwiękami muzycznego dialogu pomiędzy orkiestrą i skrzypcami. Smyczki rozwijały tematy, tworzyły tło, żeby za moment znów przejąć pierwsze frazy. Aby zaspokoić apetyt publiczności i niejako zwrócić się w stronę „swojego” kompozytora, Nizioł wykonał jeszcze utwór Wieniawskiego. Tuż po nim „Rapsodia Litewska”. Początek – piano… Coraz większa pulsacja, narastająca dynamika. Kolejne (wyeksponowane na tle pozostałych) instrumenty przedstawiające główne tematy. Chwila z kresową intymnością kompozytora. I owacje: dla muzyków, dla dyrygenta Kaspara Zehndera, dla Bartłomieja Nizioła, dla muzyki Karłowicza.