W ten jeden wieczór Sala Symfoniczna wypełniła się osobliwym połączeniem dźwięków. Z jednej strony nuty nostalgii i obecny w pamięci melomanów Jan Waraczewski. Z drugiej- radosne „Straussy”, które tak lubił. Delikatne, malownicze „nad pięknym modrym Dunajem” czy żywiołowe Tritch- Tratch Polka i pełna ciekawej dynamiki uwertura z Zemsty Nietoperza. Po Johannie, Richard i jego narracyjne „Ucieszne figle Dyla Sowizdrzała” i jeszcze bardziej wirtuozerska Suita z Kawalera Srebrnej Róży. Lekkość, temperament kontra dojrzałość i obrazowość. Ale przede wszystkim, w obydwu przypadkach – wirtuozeria. Kto wygrał? Zdecydowanie muzyka!