Czy można muzyką oddać dźwięk pękającego lodu? Albo śpiew ptaków i potężną burzę? Antonio Vivaldi udowodnił, że zdecydowanie można. Tego wieczoru sala kameralna zamieniła się w muzyczny krajobraz. Pełną ptasich treli i gwałtownej burzy – wiosnę, upalne, wietrzne lato, jesień – czas zabaw, polowań i odpoczynku i trzaskającą mrozem zimę. „Dwoje skrzypiec” w muzycznym dialogu. Brzmienie naśladujące dźwięku natury, delikatne i gwałtowne, pełne muzycznej plastyczności. Barwny obraz przyrody malowany przez kameralne brzmienie skrzypków i orkiestry.