Jak w małej, kameralistycznej formie zamknąć całą paletę muzycznych barw i emocji? Tajemnicze, nostalgiczne „przychodzimy, odchodzimy”, pełen pasji, bólu i granicy krzyku „grande valse brillante”. Spokojne i jakby groteskowe wspomnienia ulic „Tomaszowa”, pełen falujących, dźwiękami fortepianu, emocji walc z „Jasminum”. Za chwilę ona i jej błękitne, zawoalowane oczy „Oczy tej małej” i muzyczna melancholia „Tej naszej młodości”. Na koniec wybuch ekspresji i rozpędzona „Karuzela z madonnami”. Głos przechodzi od subtelnego, piano, przez melorecytację, aż do pełnej szerokości brzmienia, żeby za chwilę zmienić odcień i przerodzić się w ekspresyjny „Krzyk”. Taki jest Konieczny: pełen muzycznych wariacji, granic dźwięków i emocjonalnej prawdy.